Ogenblik 40

Ik denk aan vroeger. Eigenlijk is dat niet goed. Vooruit denken is beter. Plannen maken voor de toekomst: hoe wil ik dat mijn leven eruit gaat zien? Maar op een gegeven moment ga je in je leven terugdenken aan de dingen die gepasseerd zijn. Dan zie ik het gebied voor me waar ik ben geboren en waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. En dat is niet op Rispens State. Ik ben geboren op een boerderij in Lettelbert in de provincie Groningen op 19 juni 1996.

Ik zou terugwillen naar die omgeving. Tegelijkertijd vraag ik me af of dezelfde boeren daar nog zullen wonen. Zou dezelfde boerderij er nog zijn waar ik geboren ben? Zal ik mijn vriendinnen waar ik mee opgegroeid ben daar nog ontmoeten? Misschien is alles wel weg en loopt er nu een autosnelweg door onze landerijen en zijn de boerderijen vervangen door woonhuizen of fabrieksgebouwen. Zou dezelfde boerengeur er nog hangen of ruikt het er nu naar uitlaatgassen?

Nee, het lijkt me toch maar beter in de Ruterpolder te blijven waar het goed toeven is. Dat kun je ook aan ons zien. We zien er allemaal prachtig glanzend uit. Het is ook een gezellige plek hier. Afgelopen dagen was de boer bezig de laatste eerste snee te oogsten. Op de stoppels die achterbleven was de voorraad mest uit onze potstal van harte welkom. Met grote strooiwagens werd het mengsel over de akkers verdeeld . De regen zorgde ervoor dat dit mineralenmengsel zich aan het klei-humus-complex  vastzette, zodat de grassen dit voedsel kunnen gebruiken om te groeien.

Toch begin ik weer aan vroeger te denken. Het benauwt mij een beetje. Het is geen goed gevoel. Iets van heimwee. Ik denk aan het leven en aan wat zich allemaal heeft afgespeeld hier in de Ruterpolder en op de boerderij. Ik denk aan alle mooie dingen, omdat ik voel en ervaar dat mijn leeftijd thans beperkingen met zich meebrengt. Ook het denken gaat moeilijker met mijn Alzheimer-light. Veel van mijn vrienden en vriendinnen hebben dit aardse bestaan al verlaten, hetgeen mij tot de gedachte brengt , hoelang heb ik nog te gaan? Als ik erg moe ben denk ik dat mijn leven hier op aarde bijna is voltooid. Soms komt de energie terug en denk ik weer aan het leven. Waar geleefd wordt en gestorven. Gestorven en geleefd. Het hoort bij het aardse bestaan. Als koeien hebben we hier op Rispens State de hemel op aarde. Dus als ik een keer ga sterven wil ik hier graag blijven in de aarde van de Ruterpolder.

die aarde met het grote geheim

waar geleefd wordt en gestorven

gestorven en geleefd

waar de kosmos

zich subliem vertaalt

in geuren en kleuren

in vormen en manieren

in zomaar een paddenstoel

een dennenappel

een torretje een mier

stukje aarde waar van alles gebeurt

wat er maar gebeuren kan

klein stukje grond

waar het grote geheim

zich majestueus voltrekt

Het ga u goed en zoals altijd een dikke  tút,

JANNA